معنی گوشه کنایه در فرهنگ فارسی عمید

کنایه از حرف گوشه دار، سخن آمیخته به طعن و طنز، گوشِه و کِنایِه

معنی گوشه کنایه در لغت نامه دهخدا

کنایه. تعریض. حرفهای گوشه دار. سخنان طعن آمیز.، - گوشه کنایه زدن، کنایه زدن. با اشاره گفتن. به طعن گفتن

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

کنایه از حرف گوشه دار، سخن آمیخته به طعن و طنز، گوشه کنایه

کنایه از این طرف و آن طرف، این سو و آن سو، گوشه و کنار

(شَ / شِ وُ کِ یَ / یِ)

گوشه کنایه. تعریض. حرفهای گوشه دار. رجوع به گوشه کنایه شود

(شَ / شِ کِ)

طرف. سو. جانب:
حافظا گر نروی از در او هم روزی
گذری بر سرت از گوشه کناری بکند.
حافظ.
، این طرف و آن طرف. این سو و آن سو: اخباری از گوشه کنار شنیده شد

سخن طعن آمیز حرف گوشه دار تعریض

جانب سوی گوشه: حافظا، اگر نروی از در او هم روزی گذری بر سرت از گوشه کناری بکند. (حافظ)، این طرف و آن طرف این سو و آن سو: اخباری از گوشه کنار شنیده شد

سخن طعن آمیز گفتن کنایه زدن